Mountainbiken

Door Jack Nieukoop.

We gaan mountainbiken met een groep jongeren. We verzamelen bij ons kantoor met een groep van ongeveer 12 personen. Begeleiders kletsen onderling, veel jongeren kijken de kat uit de boom. Eenmaal op de fiets wordt er getoerd richting het traject in de bossen. Mijn rol is die van de bezemwagen achterin. Het tempo gaat omhoog, volgen, druk op de pedalen en ik zie verbeten gezichten om mij heen. Heuveltje op en af, langs gebladerte schieten en door mul zand bochten nemen. Meerdere keren stapt een jongere af en wil verder lopen; maar na bemoedigende woorden stapt hij ook weer op. Hij ziet zichtbaar af, geeft aan dat zijn conditie te wensen over laat. Hij verbijt zich maar zet door! Geen glimlach of niks. Elke keer wacht de groep geduldig als we achterblijven. Eenmaal erbij volgt een check of we compleet zijn en iedereen oké is. Daarna is het weer gaan!

De groep sprint er vandoor als we de heuvel op gaan. Hij stapt weer af, maar ook nu weer zet hij door en fietst de heuvel op. Hevig transpirerend zwoegt hij verder en een jongere biedt hem een flesje water aan. Bij pittige obstakels wacht iedereen en krijgen we uitleg van Marcel. Een steile afdaling, flinke boomstronken over en een trap af. Iedereen neemt alle obstakels die we tegen zijn gekomen. Wat een uitdagingen en tof dat iedereen de uitdagingen aangaat!

Richting het eind, stapt hij nog twee keer af. Maar eenmaal weer opgestapt naderen we met een gestaag tempo de groep weer. Als wij Amersfoort weer binnen rijden zie ik de uitputting op zijn gezicht en hij lijkt in zichzelf gekeerd. Op de vraag of hij het leuk heeft gevonden antwoordt hij met een enorm brede glimlach: “Ik vond het geweldig en ben blij dat ik dit heb gedaan”.

Ik zeg: Missie geslaagd !!